Dit is geen dieet. Dit is het moment waarop jij de regie terugpakt. 

Je zit op de bank. De kinderen zijn net naar bed en de stilte in huis voelt vreemd. De relatie waar je jarenlang in overleefde, is voorbij. Dat voelt als een opluchting, maar daaronder zit iets anders. Je voelt een leegte van vermoeidheid die diep in je botten zit. Als of je eindelijk stilvalt en pas nu merkt hoe moe je eigenlijk bent.  Je denkt terug aan wie je ooit was, de vrouw vol energie, plannen en lef. De vrouw die lachte , die keuzes maakte voor haar zelf zonder eerst na te denken wat een ander ervan zou vinden

Je hebt je zolang klein gehouden, altijd rekening gehouden met een ander, altijd sterk gebleven, terwijl jij van binnen langzaam verdween. Je bent jaren super sterk geweest, te sterk misschien. Je hebt gezorgd, gepiekerd en alles draaiende gehouden 

En nu.... nu kijk je in de spiegel en herken jij jezelf niet meer. Niet alleen je lijf voelt vreemd, maar ook de vrouw die je daarin ziet. Ze lijkt voorzichtig en afwachtend, maar ergens achter die vermoeide blik brandt nog steeds een vonk. Een stem die zegt :"ik wil mezelf terug" 

Herken je dit:

• Je hebt het gevoel dat je de regie kwijt bent. De regie over hoe je eruit ziet, over je energie, je eten en over je emoties. Alles voelt als overleven.

• Je verlangt naar controle, maar je bent hem juist kwijt. Je wilt graag afvallen, gezonder eten en meer bewegen, maar telkens neemt je oude patroon het over. 

• Je hoofd zegt dat je meer discipline moet hebben en sterk moet blijven, maar je lijf roept om rust en aandacht

• Je hebt geleerd alles alleen te doen, je durft nauwelijks om hulp te vragen, want ondertussen heb je geleerd en ben je overtuigd dat dat zwakte is.

• Je wilt eindelijke weer zelf de regie pakken en niet meer klein zijn. Je wilt je niet meer schikken of aanpassen aan iedereen. Je wilt weer voelen wie jij bent, in je lijf, in je keuzes en in je kracht